Dag 58 tot en met thuiskomst

En dan is het echt de laatste dag in Zuid-Afrika. ‘ Morgens voor het laatst in de prachtige lodge ontbeten en daarna de tassen gepakt. Voor het laatst de vreselijk steile oprit afgereden.
Om 12 uur wordt de huurauto terug bij Hertz op het vliegveld verwacht. Alles in orde. Naar de vertrekhal dan maar. Daar kunnen we inchecken. Onze vlucht gaat pas om 20.55 uur dus het lange wachten gaat beginnen. We gaan wat drinken bij Mugs &Beans, een bekende zaak voor ons. En zoals altijd smaakte de ice-tea, ice-coffee en cappuccino weer heerlijk al was hier ook het “helaas, de laatste maal” gevoel bij. Om de tijd te doden gaan we naar het Panoramadek om daar de aankomende en vertrekkende vliegtuigen gade te slaan. Altijd weer fascinerend.
Om 17.00 uur kunnen we de bagage afgeven en door de daarbij behorende handbagage controle.
Alles wat niet in de handbagage mocht had ik in de grote tas gedaan, tot en met het nagelvijltje van €1,98. Wat scherp is wordt immers ingenomen. De souvenirtjes had ik, om kapot gaan te voorkomen, in mijn handbagage gestopt. Tot mijn verbazing dan ook, moest mijn tas extra gecontroleerd worden. De tas werd open gemaakt en de pakjes, allen in bubbeltjes folie verpakt, werden een voor een opengemaakt. En, oh grote schrik, daar komt het pakje met het kaasmessen-setje. Dom,dom,dom!!! Helemaal geen erg in gehad. De mesjes, zo bot als wat, en het kaasvorkje, twee stompe ovale tanden, werden nauwkeurig bekeken op hun snij- en steekmogelijkheden. Er werd een superieur van de controleur bij gehaald en opnieuw werd de mogelijkheid van een aanslag bekeken. Uiteindelijk kreeg ik de mesjes(!) terug maar het vorkje(?) werd geconfisqueerd. Jammer, maar gelukkig heb ik de mesjes nog.
Na nog wat gegeten te hebben gaan we naar de gate. Om 20.55 uur stipt vertrekt het vliegtuig naar Londen. Na een probleemloze, tamelijk slapeloze nacht landen we op Heathrow. Om over te kunnen stappen in het vliegtuig naar Amsterdam, moeten we door een zelfde bagage controlecheck als in Kaapstad. Oh nee, schrik ik, daar gaat de rest van het setje. Maar nee hoor, ik mag doorlopen en deze keer zijn Gerrie, John en Arie de pineut. De eerste twee krijgen een extra verpakking om hun taxfree inkopen en mogen dan door. Arie moet echter zijn rugzak leegmaken. Het apneu apparaat is geen probleem en de rest blijkt ook in orde, maar er zit nog een rits ergens. De daaruit komende brillenkoker blijkt niet gevaarlijk te zijn en ook het regenjasje doorstaat de veiligheidstest, maar dan ! EEN BLAUWE ZEEPDOOS. Wilt u hem openen a.u.b., hij blijft beleefd. Moet dat echt? vraagt Arie. Ja dus. De doos van Pandora gaat open en de bagagecontroleur wordt verblijdt op een brede glimlach, komend van de nood-gebitsprothese die in de zeepdoos wordt bewaard. Alles OK, doorlopen, zegt de enigszins verraste man. Er klinkt een wat besmuikt gelach van de omstanders maar die, wanneer ze zien dat Arie er zelf hartelijk om lacht, in een schaterlach uitbarsten. Het was een zeer komisch moment.
De vlucht naar Amsterdam is een peulenschilletje en om 11.40 uur zijn we in Holland, we zijn weer thuis.
Een prachtige reis, waarin we zoveel beleefd, doorleefd en gezien hebben is voorbij.
We zijn nu alweer een paar dagen thuis en proberen warm te worden en het ritme van alle dag op te pakken. Beiden zijn nog niet echt gelukt. De hoofden zijn nog vol van het achter ons liggende avontuur en de herinneringen en bijbehorende verhalen blijven komen. En dat zal zeker nog heel lang zo blijven. Het was in alle opzichten,een schitterende, onvergetelijke reis.