Dag 24 tot en met 29
Door: Margo en Gerrie
Blijf op de hoogte en volg Gerrie, John, Margo en Arie
31 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Johannesburg South
De laatste dag in Gonubie werd in een giga supermarkt zowel de proviand- als de drankjeskast gevuld. We konden er weer dagen tegen.
Nadien reden we nog even naar het strand. Daar zwommen een groep pubers, onder begeleiding, in een afgebakend stuk zee. En net als in Holland, bij veel plezier hoort veel lawaai. Maar, wanneer een begeleider in haar handen klapt komt ogenblikkelijk iedereen, zonder morren uit het water. Dat is dan wel weer even anders.
De volgende dag vertrekken we richting Addo. Het weer liet ons een beetje in de steek, het regende en wanneer het dat niet deed, bleef het somberen.
De route was weer mooi. Groen, glooiend met een prachtige vegetatie. Op sommige stukken leek het alsof we in Luxemburg reden. Maar wanneer we dan in de berm een familie aap zagen zitten wisten we het weer: We zijn in Afrika!
Aangekomen op het Addo Elephant NP was er opnieuw de teleurstelling dat er geen plaats was in het Rest Camp. De receptionist gaf ons een adres van een camping in Homestaed. Daar aangekomen zagen we een prachtige bloemrijke camping waar een Engels-Afrikaanse vrouw de scepter zwaaide. Jazeker had ze plaats, we waren van harte welkom.
Toen ze van ons vernam dat we een gamedrive wilden maken kwam zij met een verleidelijk voorstel. Zij kon een dagexcursie voor ons boeken. Zowel een gamedrive in het Addo NP als in een particulier wildpark. En we waren dan de hele dag in de kost.
Wij voelden daar wel wat voor, dus werd er geboekt voor maandag.
De volgende dag genoten we van de zon, die weer volop aanwezig was, en van de idyllisch aangelegde camping die echter totaal verwaarloosd was. Bloeiende struiken, palmen en allerlei bloemen waar ik de naam niet van ken. Aan de rand van een vijver stonden bomen waarvan de takken ver overhingen. Aan de kale einden waren ijverige Textorwevermannetjes-vogels bolvormige nestjes aan het bouwen, die als ze klaar waren door de vrouwtjes gekeurd werden. Niet goed genoeg naar hun zin? Dan vernietigen ze het zonder een tjilp eraan te besteden. Over!!! En de mannetjes beginnen gedwee opnieuw.
De dag van de gamedrive is een topper geworden. 's Morgens om 10 uur werden we opgehaald en naar en door het Addo NP gereden. Schitterende modderbadende olifantenfamilies gadegeslagen. Heel indrukwekkend! De moeders en tantes zorgen er voor dat de kleintjes leren hoe uit die glibberige poel te komen. Een oude buffel kwam roet in het eten gooien door in hun modderpoel te gaan zitten. De kleintjes werden tussenin genomen en de groten hielden, zogenaamd argeloos, de brutale buffel in de gaten. Aanvankelijk zag het er naar uit dat er gevochten ging worden maar uiteindelijk trok de olifantenkaravaan verder.
In de middag gingen we naar het Schottiapark waar we plaatsnamen in een hoge groene terreinwagen waarmee we een gamedrive gingen maken. Arie zat heerlijk naast de chauffeur. We gingen echt de bush in. Zoveel impala's, olifanten, giraffen, zebra's en uiteindelijk leeuwen gezien. Moeder leeuw, weer zwanger, lag lekker met haar zonen te zonnen. Vader leeuw was nergens te bekennen. We gingen naar hem op zoek, natuurlijk veilig in de auto, en jawel hoor meneer had zich enkele bosjes verder afgezonderd. Er werd op ongeveer 2 mtr. afstand van hem gestopt. Gerrie zat het dichtste bij hem en voelde zich niet echt lekker onder zijn schijnbaar ongeïnteresseerde blik. En zijn grote geeuw waarbij de tanden flink geshowd werden, maakte ook niet rustiger. Toen de driver dan ook doorreed waren we allemaal opgelucht.
s'Avonds kregen we ergens in de middle of nowhere een diner aangeboden. Een romantisch verlicht onderkomen met open vuren en buiten toiletten waar geiten voor toiletjuffrouw speelden. Alvorens een plasje te kunnen doen moest je eerst de geit een kontje geven om naar binnen te kunnen. Alles zo anders als thuis, zo om nooit te vergeten.
Verder maar weer. Op weg naar Graaff-Reinet. Ook weer een mooie route.
In begin heel veel citrusplantages maar allengs wordt het steeds kaler en kaler. Heel veel schapen lopen er. Het blijkt de wolstreek te zijn. Onderweg een stop gemaakt bij Thamala Farms, waar, volgens een bord lekkere kos werd geserveerd. De koffie met muffins smaakte ons inderdaad goed.
We hebben een plek gevonden op het Kanaboo NP. Een gortdroge met veel stekelige planten en bomen omgeving. Marmotten voelen zich hier thuis en ook een leguaan liet zich zien.
Voornamelijk was de Valley of Desolation ons doel, dus erop af. Daar zouden we, nadat we een zeer smalle kronkelige weg hadden gevolgd, na 14 km. 120 mtr. hoge rotsen van verweerd doloriet gaan zien. Dachten we tenminste. Halverwege een super steile helling bedacht de camper dat we het zelf maar moesten gaan doen. Hij stopte ermee. Er ontstond, bij ons dames, een lichte paniek toen de wielen gingen slippen en de auto naar achteren gleed. Hoe nu? Keren kon niet, veel te smalle weg. Dus met een slakkengangetje honderden meters achteruit tot dat de weg iets breder werd. Hier werd gekeerd. Door de enorme lef en stuurmanskunst en de rustige navigatie van John en Arie hebben we het gered. Aan een stuwmeer, onder een paar koelte verstrekkende bomen hebben we bij zitten komen. Als kleine bijkomstigheid: het was ook nog eens 37 graden.
Nadien reden we nog even naar het strand. Daar zwommen een groep pubers, onder begeleiding, in een afgebakend stuk zee. En net als in Holland, bij veel plezier hoort veel lawaai. Maar, wanneer een begeleider in haar handen klapt komt ogenblikkelijk iedereen, zonder morren uit het water. Dat is dan wel weer even anders.
De volgende dag vertrekken we richting Addo. Het weer liet ons een beetje in de steek, het regende en wanneer het dat niet deed, bleef het somberen.
De route was weer mooi. Groen, glooiend met een prachtige vegetatie. Op sommige stukken leek het alsof we in Luxemburg reden. Maar wanneer we dan in de berm een familie aap zagen zitten wisten we het weer: We zijn in Afrika!
Aangekomen op het Addo Elephant NP was er opnieuw de teleurstelling dat er geen plaats was in het Rest Camp. De receptionist gaf ons een adres van een camping in Homestaed. Daar aangekomen zagen we een prachtige bloemrijke camping waar een Engels-Afrikaanse vrouw de scepter zwaaide. Jazeker had ze plaats, we waren van harte welkom.
Toen ze van ons vernam dat we een gamedrive wilden maken kwam zij met een verleidelijk voorstel. Zij kon een dagexcursie voor ons boeken. Zowel een gamedrive in het Addo NP als in een particulier wildpark. En we waren dan de hele dag in de kost.
Wij voelden daar wel wat voor, dus werd er geboekt voor maandag.
De volgende dag genoten we van de zon, die weer volop aanwezig was, en van de idyllisch aangelegde camping die echter totaal verwaarloosd was. Bloeiende struiken, palmen en allerlei bloemen waar ik de naam niet van ken. Aan de rand van een vijver stonden bomen waarvan de takken ver overhingen. Aan de kale einden waren ijverige Textorwevermannetjes-vogels bolvormige nestjes aan het bouwen, die als ze klaar waren door de vrouwtjes gekeurd werden. Niet goed genoeg naar hun zin? Dan vernietigen ze het zonder een tjilp eraan te besteden. Over!!! En de mannetjes beginnen gedwee opnieuw.
De dag van de gamedrive is een topper geworden. 's Morgens om 10 uur werden we opgehaald en naar en door het Addo NP gereden. Schitterende modderbadende olifantenfamilies gadegeslagen. Heel indrukwekkend! De moeders en tantes zorgen er voor dat de kleintjes leren hoe uit die glibberige poel te komen. Een oude buffel kwam roet in het eten gooien door in hun modderpoel te gaan zitten. De kleintjes werden tussenin genomen en de groten hielden, zogenaamd argeloos, de brutale buffel in de gaten. Aanvankelijk zag het er naar uit dat er gevochten ging worden maar uiteindelijk trok de olifantenkaravaan verder.
In de middag gingen we naar het Schottiapark waar we plaatsnamen in een hoge groene terreinwagen waarmee we een gamedrive gingen maken. Arie zat heerlijk naast de chauffeur. We gingen echt de bush in. Zoveel impala's, olifanten, giraffen, zebra's en uiteindelijk leeuwen gezien. Moeder leeuw, weer zwanger, lag lekker met haar zonen te zonnen. Vader leeuw was nergens te bekennen. We gingen naar hem op zoek, natuurlijk veilig in de auto, en jawel hoor meneer had zich enkele bosjes verder afgezonderd. Er werd op ongeveer 2 mtr. afstand van hem gestopt. Gerrie zat het dichtste bij hem en voelde zich niet echt lekker onder zijn schijnbaar ongeïnteresseerde blik. En zijn grote geeuw waarbij de tanden flink geshowd werden, maakte ook niet rustiger. Toen de driver dan ook doorreed waren we allemaal opgelucht.
s'Avonds kregen we ergens in de middle of nowhere een diner aangeboden. Een romantisch verlicht onderkomen met open vuren en buiten toiletten waar geiten voor toiletjuffrouw speelden. Alvorens een plasje te kunnen doen moest je eerst de geit een kontje geven om naar binnen te kunnen. Alles zo anders als thuis, zo om nooit te vergeten.
Verder maar weer. Op weg naar Graaff-Reinet. Ook weer een mooie route.
In begin heel veel citrusplantages maar allengs wordt het steeds kaler en kaler. Heel veel schapen lopen er. Het blijkt de wolstreek te zijn. Onderweg een stop gemaakt bij Thamala Farms, waar, volgens een bord lekkere kos werd geserveerd. De koffie met muffins smaakte ons inderdaad goed.
We hebben een plek gevonden op het Kanaboo NP. Een gortdroge met veel stekelige planten en bomen omgeving. Marmotten voelen zich hier thuis en ook een leguaan liet zich zien.
Voornamelijk was de Valley of Desolation ons doel, dus erop af. Daar zouden we, nadat we een zeer smalle kronkelige weg hadden gevolgd, na 14 km. 120 mtr. hoge rotsen van verweerd doloriet gaan zien. Dachten we tenminste. Halverwege een super steile helling bedacht de camper dat we het zelf maar moesten gaan doen. Hij stopte ermee. Er ontstond, bij ons dames, een lichte paniek toen de wielen gingen slippen en de auto naar achteren gleed. Hoe nu? Keren kon niet, veel te smalle weg. Dus met een slakkengangetje honderden meters achteruit tot dat de weg iets breder werd. Hier werd gekeerd. Door de enorme lef en stuurmanskunst en de rustige navigatie van John en Arie hebben we het gered. Aan een stuwmeer, onder een paar koelte verstrekkende bomen hebben we bij zitten komen. Als kleine bijkomstigheid: het was ook nog eens 37 graden.
-
31 Oktober 2014 - 16:31
Kees & Corrie:
Spannend op het smalle weggetje, zelfs het lezen erover vonden wij angstig. Kijken uit naar het volgende verslag -
31 Oktober 2014 - 17:25
Anneke Van Dongen:
geweldig dat jullie zoveel moois meemaken
en wij genieten mee -
01 November 2014 - 11:14
John En Marian :
We gaan vanmiddag uitproberen of het ons ook lukt om die discipline erin te krijgen. Fijn om weer mee te kunnen genieten met jullie. Groetjes, John en Marian. -
01 November 2014 - 11:47
Corrie K.:
Wat weer een heerlijk reisverslag. Zo geschreven dat het lijkt of je erbij bent.
Er weer van genoten.
Groetjes Corrie K. -
02 November 2014 - 12:31
Bert En Joke:
Alweer een prachtig reisverslag. Vooral het zien van zoveel wilde dieren. Wij moeten het hier op de Veluwe doen met af en toe een ree en soms een wild zwijn. Voor de apen in het wild moeten we naar de Apenheul. Geniet verder van jullie vakantie en wij hopen dat jullie nog veel te zien krijgen, want dan zien wij het uiteraard ook via de reisverslagen en de foto's.
groeten,
Bert en Joke -
02 November 2014 - 18:03
Anneke Hilhorst:
Heb net mijn boek van Paul Theroux uit over zijn Afrikaanse reis maar jullie verslag is zeker van hetzelfde kaliber! Zie zo jouw gezicht zo voor me Mar!
Gelukkig heb je 2 helden bij je en komt alles weer goed.
Ook ik heb genoten van jullie avonturen.
Groeten,knuffels aan allemaal, Anneke -
02 November 2014 - 19:28
Tineke V.:
Wederom prachtige foto"s. Zat je daar op de bus te wachten, Mar, en kwam-die of heb je moeten lopen.?
Ook het ritje achteruit was toch wel billenknijpend, denk ik? Nou ik wacht de volgende sessie weer met spanning af.
Liefs Tineke
-
13 November 2014 - 10:03
Joke:
Wauw, wat een prachtige verhalen en wat ben ik blij dat ik niet in die camper zat die de mannen gelukkig veilig beneden hebben gekregen. Voor later blijft het natuurlijk een spannend verhaal, dat dan weer wel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
