Van het Zuider- naar het Noordereiland

Eindelijk weer een internetverbinding.
Woensdag 30 maart 2011 (272 km)
Vandaag via de toeristische route vertrokken richting Picton. De weg van Akaroa tot aan de grote weg richting Christchurch was weer adembenemend mooi. Rond Christchurch werd het erg saai en de sporen van de aardbeving waren ook in de buitengebieden nog goed te zien. Zoals gaten in het wegdek, kapotte daken en afgebroken overkappingen.
Na zo’n 30 km werd de weg weer aangenamer en we reden verder door een wijnstreek. We hebben nog een wijnhuis bezocht waar we een paar soorten wijn hebben geproefd. Uiteraard konden we het niet nalaten om een doosje met uitstekende Pinot Noir mee te nemen.
Verder werd de route alsmaar mooier. Bij Gore Bay zijn we de Clay Cliffs gaan bekijken. Het is hetzelfde als de vorige Clay Cliffs, maar deze kon je van boven af bekijken met de zee op de achtergrond en dat is toch weer een heel ander gezicht.
We zijn verder langs de zeekust gereden en opeens zagen Bert en Gerrie pinguïns. John vroeg toen heel droog of pinguïns ook kunnen vliegen. Ze bleken grote vleugels te hebben en het waren aalscholvers.
Op de plek waar we gestopt waren lagen er ook zeehonden heerlijk te zonnebaden op de rotsen. Een klein stukje onder Kaikoura in het plaatsje Puketa hebben we een mooie camping gevonden met uitzicht op zee.

Donderdag 31 maart 2011 (174 km)
Vanochtend keken we vanuit onze camper op zee en zagen een hele grote school dolfijnen springen. Natuurlijk zijn we bij het strand nog gaan kijken naar deze dolfijnen.
Bij Kaikoura zijn we gestopt bij de zeehondenkolonie. Een wonderbaarlijk rotsachtig strand waar we zowat struikelden over de zeehonden. Ze lagen zelfs op het gras en tussen de struiken. Even verderop hebben we jonge spelende zeehondjes gezien.
We hebben onze reis verder voortgezet naar Picton waar Joke ons heeft getrakteerd op een heerlijke seafood schotel met een goed glas wijn erbij.

Vrijdag 1 april 2011 (152 km)
Vroeg op voor de veerboot naar Wellington. Om 07.00 uur moesten we al inchecken. Deze keer hadden we een veerboot van de Bluebridge, een concurrent van de Interislander.
Na zo’n 3 ½ uur varen waren we weer terug op het Noordereiland. Via een drukke en saaie weg zijn we verder gereden tot aan Bulls. Een tussenstop voor ons verdere avontuur.

Zaterdag 2 april 2011 (166 km)
In Bulls eerst een foto gemaakt van en voor het politiebureau. John naast de beestachtige dienders. Onderweg in Wanganui hebben we door een 200 meter lange tunnel gelopen om de lift (uit 1916) te nemen naar een uitkijkpunt. Dit was een bijzondere ervaring . Dan verder gereden tot Stratford. Dit is voor de aankomende twee nachten ons overnachtingsadres. Morgen gaan we een wandeltocht bij Mount Taranaki (ook wel Mount Egmont genoemd).

Zondag 3 april 2011 (101 km)
Vandaag een wandeling gemaakt naar de Dawsen Falls. Deze watervallen liggen op de oude vulkaan Mount Taranaki. Het was prachtig weer en de top van de berg was goed te zien. Na de wandeling zijn we naar Kaupokanui Beach geweest. Een strand met zwarte zandbergen. De Maori kinderen waren hier heerlijk aan het spelen. Daarna nog een tijdje in het zonnetje gezeten.

Maandag 4 april 2011 (206 km)
De hele nacht heeft het gestormd en geregend. Vanmorgen was het redelijk opgeklaard en zijn we via route 43, ook wel de Forgotten Highway genoemd, naar Tongariro National Park gereden.
Het wordt vervelend, maar het was weer een adembenemende rit door een wonderschoon landschap. We kwamen door de “Republiek Whangamomona”, welke nog zelfstandig is. Via een onverharde weg door de Tanganuhau Gorge reden we dwars door een kloof.
Daarna begon het weer te regenen en we kwamen met slecht weer op de camping in Whakapapa aan. Volgens de weersvoorspellingen wordt het morgen slecht weer. Er wordt zelfs sneeuw verwacht. We kijken morgen wel wat we verder gaan doen.